Πολλοί είδαν μέσα από αυτήν την κραυγή του 77χρονού μία «ευκαιρία». «Να γίνει της Τηνυσίας». Ας θυμηθούμε ότι η Αραβική Άνοιξη, ξεκίνησε με αφορμή την αυτοκτονία ενός νεαρού Τηνύσιου που δεν τα έβγαζε πέρα. Αυτή ήταν η σπίθα που «άναψε φωτιά στον κάμπο». Εδώ όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τα αδιέξοδο βάρυνε...
Το αδιέξοδο αυτό φαίνεται και από την εσωτερική κατάσταση στους διάφορους σχηματισμούς και οργανισμούς του κινήματος. Παντού υπάρχει προβληματικό κλίμα και αντιπαραθέσεις, παντού υπάρχει αδυναμία συσπείρωσης των κομματικών δυνάμεων και υπάρχουν γκρίνιες. Ουδείς στρατεύει κόσμο, ουδείς οργανώνει κόσμο, σε κανέναν φορέα δεν υπάρχουν μαζικές προσχωρήσεις. Το πυροτέχνημα Σπίθα και ΕΛΑΔΑ και το «φαινόμενο» ΕΠΑΜ ενώ μάζεψαν κόσμο αρχικά, εμφανίζουν σημάδια απομαζικοποίησης. Τη ίδια στιγμή που ...
χιλιάδες κόσμου μετακινείται από εκδήλωση σε εκδήλωση διαφόρων σχηματισμών και προσωπικοτήτων για να ακούσει, να μάθει, να βρει μια ελπίδα. Αλλά πουθενά δεν «ακουμπάει».Στον κόσμο μέσα η οργή, η αγανάκτηση, η διάθεση για αντίσταση συνυπάρχουν με τον φόβο, την κατάθλιψη, την ατομική αναδίπλωση. Η εκλογική άνοδος της αριστεράς πάει χέρι χέρι με την άνοδο του τιμωρού (Χρυσή Αυγή) ή του Μεσσία (Καμένος).
Τί σχέση έχουν τα παραπάνω με την «δολοφονία» του 77χρονου;
Όλοι λένε ότι μέσα στο επόμενο διάστημα συσσωρεύονται οι όροι (ανεργία, πείνα, χρέη) για μια κοινωνική εξέγερση. Το ποια θα είναι η σπίθα δεν το γνωρίζουμε. Γενικώς πάντως και με κάθε επιφύλαξη μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Αυτά για την εμμονή με την πλατεία Συντάγματος και τα καλέσματα, τις ονειρώξεις με τα ελικόπτερα κοκ ή ίσως με τις νέες ονειρώξεις για τους αυτόχειρες απελπισμένους ανθρώπους που περιμένουμε να λειτουργήσουν σαν το σπίρτο.
Όμως το λάθος που κάνει σύσσωμη (σχεδόν) η αριστερά είναι ότι προσπαθεί να μαντέψει πότε θα γίνει εξέγερση και δεν προσπαθεί να ορίσει καθήκοντα πολιτικής παρέμβασης στο σήμερα, έτσι ώστε ακόμα και όταν γίνει εξέγερση αυτή να είναι δύσκολα χειρίσιμη από το σύστημα.
Ξανά στο ερώτημα. Γιατί δεν έγινε της Τηνυσίας;
- Στην Ελλάδα είχαμε μια εμπειρία μαζικής λαϊκής διαμαρτυρίας (πλατείες), ένα λαϊκό ξέσπασμα. Με όλες τους τις μορφές και με στιγμές που πλησίαζαν σε μια κοινωνική έκρηξη (μερικές Κυριακές του Ιούνη, 15 και 28-29 Ιούνη). Πέρα από όλη την συνεισφορά στην απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και το προχώρημα των πλατειών στο κίνημα μαζί με τα καινούρια πράγματα που έφερε, αυτό που αποτυπώθηκε στην λαϊκή συνείδηση είναι ότι αυτός ο τρόπος αντίδρασης δεν τους ρίχνει, δεν τους ανατρέπει. Ο λαός έχει καταλάβει ότι οι από πάνω είναι έτοιμοι για όλα. Ότι θα κάνουν τα πάντα, όλους τους ελιγμούς για να περάσουν το πρόγραμμά τους. Ότι δεν υπολογίζουν πολιτικό κόστος. Η 19-20/10/2011 η 28/10/2011 και η 12 Φλεβάρη ενισχύουν αυτήν την πεποίθηση. Η εμμονή στην κοινωνική διαμαρτυρία (φάσκελα στο Σύνταγμα) χάνει αυτήν την διάσταση, δεν καταλαβαίνει ότι μετά τις πλατείες μπήκαμε σε μία νέα ποιότητα, βασικά πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας ξεσηκωμός, πιο μαζικός, δεν μπορεί πχ να τους δημιουργήσει προβλήματα, να δούμε άλλες σκηνές, ανατροπές κοκ. Να έχουμε στο νου μας όμως ότι αυτοί που κυβερνούν έχουν βγάλει συμπεράσματα και από τον Δεκέμβρη του 2008 και από τις πλατείες, ακόμα και από το Argentinazo…
- Όλη η χώρα βρίσκεται σε προεκλογικό πυρετό. Ο κόσμος, σήμερα, βλέπει σαν πιο αποτελεσματικό το να πάει στην κάλπη να τους μαυρίσει. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του αντιμνημονιακού κινήματος εδώ και 2 χρόνια έχει να κάνει με το χρήσιμο, το απτό, το συγκεκριμένο. Γι’ αυτό και το κίνημα «δεν πληρώνω» είχε μεγαλύτερη αίγλη από τις λιτανείες της ΓΣΕΕ στην αρχή. Αντίστοιχα τώρα όλη η προσοχή είναι στην κάλπη.
- 2 χρόνια στο μνημόνιο, 2 χρόνια αντίσταση του ελληνικού λαού, έντονη πολιτική ζύμωση, συζήτηση, αντιπαράθεση. Κι όμως, 2 χρόνια μετά δεν καταγράφεται, οργανώνεται πουθενά μία πρόταση πολιτική και οικονομική ελπίδας και διεξόδου. Η αριστερά κινείται ανάμεσα στον ρηχό, οικονομίστικο, αντιμνημονιακό λόγο μέχρι την αοριστολογία και την «επαναστατική» φλυαρία, μέχρι και τις αντιμνημονιακές αναβαπτίσεις πρώην Πασόκων και Νεοδημοκρατών. Μέτωπα στα οποία όλοι ορκίζονται, αλλά ουδείς υπηρετεί. Στο ερώτημα ποιος (το υποκείμενο) και προς τα που (οικονομική, εξωτερική, κοινωνική κοκ πολιτική) οι απαντήσεις ποικίλουν, αλλά όλες αναπαραγάγουν την σύγχυση, την έλλειψη σχεδίου και πρότασης. Με το ΚΚΕ για την λαϊκή εξουσία, με τον ενισχυμένο από δυνάμεις του Πασοκ ΣΥΡΙΖΑ για μια φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης εντός ευρωζώνης κοκ. Παλεύω για μέτωπο σημαίνει πρώτα και κύρια αποσύρω την ταμπέλα μου, τον αρχηγό μου και την ταυτότητά μου (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Ανταρσυα κοκ), καλώ για μία νέα προσπάθεια, κάνω προσπάθειες για συμφωνία σε ένα μίνιμουμ και αναγκαίο πρόγραμμα, καλώ διανοούμενους και καλλιτέχνες, οργανώνω τον λαό. Σημαίνει ότι στο ζήτημα των ζητημάτων για την Ελλάδα, που είναι οι τεράστιες δυσκολίες/αδιέξοδα που φέρνει η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη, σε μια προσπάθεια διαφορετικής πορείας σύγκρουσης με το καθεστώς της Μέρκελ και των δανειστών, μιλάω συγκεκριμένα, πειστικά, δεν αφήνω την αστική πολιτική να χαλκεύει τις λαϊκές συνειδήσεις, έρχομαι σε κόντρα με τον ευρωπαϊσμό, στα διλήμματα για το χρέος, την δανειακή σύμβαση, το Αγγλικό δίκαιο, τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης εντός Ε.Ε. μιλάω συγκεκριμένα. Μιλάω συγκεκριμένα για το αν έχουν θέση σε ένα τέτοιο μέτωπο δυνάμεις της δεξιάς ή άλλοι παράγοντες που δεν θέλουν να συγκρουστούν με την μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας. Δύο χρόνια μετά μιλάμε ακόμα για το αν ευρώ ή δραχμή πατάτες γιαχνί, για το αν το μέτωπο θα έχει πολύ ή ολίγον αντικαπιταλισμό. Ακόμα και στα στοιχειώδη της συννενόησης στους δρόμους και στις διαδηλώσεις, είμαστε πιο πίσω. Η σύγχυση για τα θέματα αυτά (άλλη λύση, μέτωπο, χρέος, ευρωζώνη) ανατροφοδοτείται διαρκώς και εμποδίζει ένα μαζικό λαϊκό ξεσηκωμό ή διαφορετικά στο «να γίνει της Τηνυσίας».
Εμείς θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε, όσο μπορούμε, σε αυτά. Να μην ανατροφοδοτούμε την σύγχυση, την απολίτικη λατρεία της «στιγμής της εξέγερσης», την απελπισία (ατομική ή συλλογική).
Αυτή θα είναι μια χρήσιμη πολιτική παρέμβαση για «να γίνει της Τηνυσίας».
Δ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.