Οι Πολυεθνικές, το Επιμελητήριο. Επιστολή αναγνώστη

οι Ζωντανοί και οι Πεθαμένοι

"Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο το μαρασμό του Μικρομεσαίου Επαγγελματία στην Κεφαλλονιά".

Είναι απολύτως κατανοητό και λογικό ο καθένας να κινείται με γνώμονα τα συμφέροντά του.

Γι’ αυτό και δε θα κρίνω τη συμπεριφορά κανενός αποδεχόμενος το γεγονός ότι υπερασπίζεται ότι είναι ωφέλιμο για τον ίδιο. Αυτός είναι ο νόμος της επιβίωσης και η φυσική σταθερά που αποδείχθηκε με την εξελικτική βιολογία του Δαρβίνου (On the Origin of Species).

Με απλά λόγια, όποιος προσαρμοστεί καλύτερα στις συνθήκες θα επιβιώσει.

Ο αγώνας της επιβίωσης δεν παίζεται με ηθικούς κανόνες. Όποιος χτυπάει κάτω από τη ζώνη θα κερδίσει. Όποιος δεν αντιδρά σε τέτοιου είδους χτυπήματα, θα πεθάνει.

Για τη Φύση ή για το Θεό αν προτιμάτε, δεν έχει καμία σημασία ποιος θα ζήσει ή ποιος θα πεθάνει. Η Εξέλιξη άλλωστε θα συνέχισει μόνο με τους νικητές και βέβαια μόνο με τους ζωντανούς.

Μόνο ίσως οι ποιητές και οι ρομαντικοί τρέφουν μία βαθειά συμπάθεια για τους ηττημένους ή για τους νεκρούς. Για τον υπόλοιπο κόσμο δεν έχουν καμία σημασία.

Η Ιστορία από την αλλή, γυναίκα γαρ, κλαίει εύκολα και ξεχνάει .....

ευκολότερα. Προτιμά τον ψυχρό και ωμό Ρεαλισμό. Αλίμονο στους ηττημένους, αγαπητοί.

Από κοινωνιολογική σκοπιά, φίλοι μου, μια ανάλογη μάχη επιβίωσης, με Δαρβινικούς όρους, βρίσκεται σε εξέλιξη και στην Κεφαλονιά και δυστυχώς περνάει και κρίνεται μέσα από τις εκλογές του Επιμελητηρίου.

Για μένα, τα αντίπαλα στρατόπεδα δεν είναι η Στεφάτου, ο Μιχαλατός, ο Σπαθής και ο Κουμαριώτης.

Αλλά οι Πολυεθνικές και οι Μικρομεσαίοι Επιχειρηματίες.

Δηλαδή εγώ διακρίνω στο ένα στρατόπεδο τη Delhaize (Delhaize), τη Dixons (Dixons), τα Lidl, τα Carrefour και όποιες άλλες πολυεθνικές ενδεχομένως μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή και στο άλλο στρατόπεδο όλους τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Γιατί βλέπω έτσι τα πράγματα;

Γιατί τα συμφέροντα των Πολυεθνικών και των Μικρομεσαίων δεν ταυτίζονται. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης με όρος Δαρβινικούς ή αλλιώς ζούγκλας, που ο θάνατος του ενός εξασφαλίζει τη ζωή του άλλου.

Είναι υγιές σε μία κοινωνία να υπάρχουν Μικρομεσαίοι Επιχειρηματίες. Ο αφανισμός της Μικρομεσαίας Τάξης είναι μία ανίατη νόσος που επιβάλεται από το παγκόσμιο status quo. Η Μικρομεσαία Τάξη, είναι μία ελεύθερη τάξη και θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Η Μικρομεσαία Τάξη χαλάει τη σούπα σε αυτούς που εξουσιάζουν τις τύχες μας. Δεν ελεγχόμαστε εύκολα.

Για μένα ο καθένας εκπροσωπεί μία τάξη πραγμάτων. Η κ. Στεφάτου λόγω της επαγγελματικής δραστηριότητας, νιώθω ότι θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τα συμφέροντά μου. Το ίδιο και ο Σπαθής και ο Κουμαριώτης.

Ο κ. Μιχαλάτος όμως εκπροσωπεί τα συμφέροντα των Πολυεθνικών κολοσσών πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατό να κάνει κάτι καλό για μένα. Είναι αδύνατον να εκπροσωπήσει τα δικά μου συμφέροντα. Δε μπορεί να είναι και μαζί μου και με τον επαγγελματικό εχθρό μου.

Γιατί είναι αυτός ο οποίος διαμόρφωσε, ως πρόεδρος του Επιμελητηρίου, το νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία (αν θυμάστε τις ρυθμίσεις για τα μέγιστα τετραγωνικά των καταστημάτων) και οποίος έφερε τις Πολυεθνικές και επωφελείται άμεσα από τη ύπαρξη τους στην Κεφαλονιά. Να σας θυμίσω ότι είναι ιδιοκτήτης με τη μορφή Συμβάσεων Δικαιοχρησίας (franchise) μεγάλων αλυσίδων λιανεμπορίου.

Ο άνθρωπος να είναι καλά και να τα χαίρεται. Άλλο είναι το θέμα.

Το θέμα είναι ότι δε μπορείς ταυτόχρονα να είσαι και στα δύο στρατόπεδα.

Ο Νοάμ Τσόμσκι έλεγε ότι "οι πολυεθνικές επιχειρήσεις έχουν αναδειχθεί σε κυρίαρχο οικονομικό θεσμό του κόσμου και κυβερνούν τις ζωές μας. Καθορίζουν το τι θα φάμε, τι θα αγοράσουμε, τι θα φορέσουμε, πού θα δουλέψουμε, τι θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας". Η κάθε πολυεθνική κοιτάζει μόνο το ιδιοτελές της συμφέρον ανεξάρτητα από τις καταστροφικές συνέπειες που έχει στους άλλους. Μοιάζει με καρκίνο που τρώει τα σωθικά των λαών.

Ε, και τί έγινε που θα κλείσουν οι μικρές και τοπικές επιχειρήσεις; Μα σε αυτές τις μικρές και τοπικές επιχειρήσεις, εργάζεται και "αιμοδοτείται" η ραχοκοκκαλιά κάθε κοινωνίας. Η ενίσχυση των πολυεθνικών κολοσσών, σημαίνει, πολύ επιγραμματικά, ότι τεράστιος πλούτος, συγκεντρώνεται στα χέρια ελάχιστων και πάντα με το πρόσχημα της φιλελεύθερης αγοράς. Σε βάθος χρόνου, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις σημειώνουν κύκλο εργασιών μεγαλύτερο από το ΑΕΠ πολλών μικρών κρατών. Ως συνέπεια, επεμβαίνουν ενεργά και απροκάλυπτα πολλές φορές, ακόμη και στην ίδια την δημιουργία του εθνικού και κοινοτικού δικαίου, δημιουργώντας εξελίξεις (πχ παράλογες απαιτήσεις στους κανόνες υγιεινής, με πρόσχημα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας) στις οποίες γνωρίζουν, ότι οι μικρομεσαίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν, γιατί δεν είναι δυνατό να καλύψουν το κόστος που απαιτεί ο εναρμονισμός με το νόμο.

Οι Πολυεθνικές είναι μία καλή δικαιολογία για τον σύννομο αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρηματιών.

Η μεγιστοποίηση του κέρδους για τον καθένα σημαίνει διαφορετικά πράγματα.

Για μένα μεγιστοποίηση του κέρδους ή profit maximization για να μιλήσουμε με όρους που καταλαβαίνουν όσοι δε νοιάζονται για μας, σημαίνει ενίσχυση της Μεσαίας Τάξης.

Η μεγιστοποίηση του κέρδους σημαίνει δίκαιες συνθήκες ανταγωνισμού για τον Μικρομεσαίο Επαγγελματία.

Η μεγιστοποίηση του κέρδους σημαίνει αξιοπρέπεια για τον Μικρομεσαίο Επαγγελματία.

Η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι οικονομική έννοια αντιληπτή, αποδεκτή και ηθική μόνο ερμηνευμένη με όρους Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο το μαρασμό του Μικρομεσαίου Επαγγελματία στην Κεφαλλονιά.

Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο τη μελλοντική οικονομική εξαθλίωση των παιδιών μου.

Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο τον επαγγελματικό μου Θάνατο.

Μου είναι αδιάφορες οι κομματικές ταυτότητες των υποψηφίων.

Δείτε λίγο πιο πέρα από το δάχτυλό μου.

Ναι, αυτό που κοιτάτε είναι ο ήλιος.

Μικρομεσαίε αυτή είναι η ύστατη μάχη.

Στέκεσαι απέναντι στα μεγαθήρια των Πολυεθνικών και καλείσαι να δώσεις μία μάχη για την επιβίωση σου.

Και συλλογίσου πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε το θάρρος να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.

Η ζωή μας είναι θέμα επιλογών. Δική σου επιλογή είναι να είσαι θύμα ή ό,τι άλλο επιθυμείς.

Όλα ερμηνεύονται ως ανθρώπινη δύναμη ή ανθρώπινη αδυναμία.

Όπως καταλάβατε εγώ δε ψηφίζω τις Πολυεθνικές.

Δείτε λιγάκι αυτό το άρθρο της Ελευθεροτυπίας ...

Ίσως καταλάβετε.

Α.Π.