Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη

Μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ

Έχουμε μέλλον! Όπως πλέον δείχνουν οι εξελίξεις που είναι ραγδαίες έχουμε ένα αύριο πολύ μακρύ και πολύ σκοτεινό. Αλλά έχουμε και παρελθόν που πρέπει καλά να το θυμηθούμε και να μην χαριστούμε καθόλου.

Το πρόβλημα στο Τεμπλόνι όλοι το γνωρίζουμε. Χρόνιο και άλυτο! Το ήξεραν όμως πολύ καλύτερα όλοι όσοι διαχειρίζονταν έδω και χρόνια τα σκουπίδια στην περιοχή τους, δηλαδή οι Δήμαρχοι. Οι πρώην και οι επόμενοι. Που απάρτιζαν τον γνωστό «Σύνδεσμο Καθαριότητας». Όταν οι διαμαρτυρίες των κατοίκων του Τεμπλονιού άρχισαν να γίνονται πολύ έντονες, ο πρώην και νεοεκλεγής Δήμαρχος Κερκυραίων μας διαβεβαίωνε ότι το Τεμπλόνι είναι το διαμάντι όλων των ΧΥΤΑ στην Ελλάδα.

Οι υπόλοιποι συμφωνούσαν. Και συνέχισαν και όταν ακόμα τα βουνά των σκουπιδιών κόντευαν να καταρρεύσουν με πρώτο μεγάλο κίνδυνο να καταπλακώσουν σκληρά εργαζόμενους μέσα στο απάνθρωπο περιβάλλον ΧΥΤΑ Τεμπλονιού. Είναι γνωστό δε, και στους κατοίκους του Τεμπλονιού, καθώς και στον περιβαλλοντικό σύλλογο ότι η χωματερή αυτή λειτουργούσε χωρίς καμιά υποδομή, ούτε καν τα στοιχειώδη, αφού ούτε ο βιολογικός λειτουργούσε, ούτε η συγκέντρωση βιοαερίου ήταν δυνατόν να γίνει, ούτε πυροσβεστική ασφάλεια υπήρχε. Παρόλα αυτά συνέχιζε να λειτουργεί αυτό το διαμάντι.

Μπροστά στον εφιάλτη της κατάκλισης του νησιού από τα σκουπίδια, αποφάσισαν να βρουν μια λύση. Και η λύση ήταν νέο κύτταρο και δημιουργία ΧΥΤΑ στην Λευκίμμη. Όπως – όπως, με διαδικασίες εξπρές. Σχεδίασαν την....
χωροθέτηση όπως τους βόλευε με αληθινά ή όχι στοιχεία, χωρίς την ύπαρξη ανακύκλωσης και προχώρησαν στην γνωστή δημοπράτηση.

Αλήθεια, είχαν τα ανάλογα κριτήρια και τεχνικές γνώσεις αυτοί που αποτελούσαν την επιτροπή αξιολόγησης, ή έτσι ελαφρά πήραν την απόφαση ότι όλα θα πάνε καλά με το έργο αφού είχαν και το καλό προηγούμενο παράδειγμα της τέλειας κατασκευής του διαμαντιού που λέγεται Τεμπλόνι. Στην συνέχεια ήρθαν όλα τα άλλα που είναι γνωστά σε όλους και κάνουν περήφανους τους Δημάρχους για το έργο τους, δηλαδή τα ΜΑΤ, οι ταραχές, η νεκρή Μαρία και άλλα.

Όλο αυτό το παρελθόν, δεν αναφέρεται τυχαία. Λίγο πριν εκπνεύσει το 2010, μαζί και η θητεία τους, επιχειρούν να δημιουργήσουν καθώς φαίνεται ένα νέο χάος. Γιατί άραγε; Επειδή περιμένουν ότι το χάος θα τους φέρει ξανά στο προσκήνιο, ίσως με διάφορους τρόπους. Ίσως μαζί με τους φίλους τους. Ξανασυζητούν λοιπόν πώς θα «λύσουν» τα όλο και περισσότερο συσσωρευμένα προβλήματα. Εμείς βέβαια στην ΕΝΑΚ τα επισημάνουμε εδώ και δυο χρόνια και συνεχώς προτείνουμε – και δεν θα πάψουμε ποτέ- την σύσταση τεχνικής επιτροπής για την δημιουργία μονάδας ολοκληρωμένης διαχείρισης η οποία θα ανήκει στον δήμο και στον Κερκυραϊκό Λαό και όχι στους ιδιώτες και τα εργολαβικά συμφέροντα.

Πρόσφατα ακούσαμε και την δήλωση του κ. Γιώργου Καλούδη ότι το Τεμπλόνι τέλος. Πολύ περίεργη, αν λάβουμε υπόψη ότι, οι γνωστοί Δήμαρχοι ήταν οι κύριοι υποστηρικτές της υποψηφιότητας του.

Τον καλούμε λοιπόν να μας απαντήσει: και μετά τι; Μήπως η ιδιωτική διαχείριση; Γιατί τόσα χρόνια που το πρόβλημα θέριευε, οι κάτοικοι διαμαρτυρόταν, η Κέρκυρα πνιγόταν στο σκουπίδι από τους συνεχείς αποκλεισμούς της χωματερής, είχε άλλη άποψη; Τώρα φυσάει άλλος άνεμος;

Η Κέρκυρα όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων σχετικά με τα σκουπίδια που δεν φαίνεται να θέλουν να λυθούν. Εθνικός σχεδιασμός δεν υπάρχει, το υπουργείο Περιβάλλοντος ολιγωρεί. Η ευθύνη για την διαχείριση μετατίθεται στις περιφέρειες και σύμφωνα με την έμπνευση του κάθε περιφερειάρχη θα πορευτούμε.

Όπως διαφαίνεται, με όλο αυτό το χάος πού δημιουργείται, κάποιοι, ίσως επιδιώκουν να μας οδηγήσουν στις ιδιωτικές εταιρείες μεγαλοεργολάβων, με θλιβερές συνέπειες για τον εργαζόμενο κόσμο στα σκουπίδια, στην αποκομιδή και στους ΧΥΤΑ. Με τεράστιες οικονομικές συνέπειες για τους δημότες, που θα σηκώσουν το βάρος μεγάλων ανταποδοτικών τελών.

Η πρόταση της ΕΝΑΚ παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Στην δύσκολη αυτή καμπή, ο καθένας οφείλει να λειτουργήσει με περίσκεψη και με πρώτο κριτήριο το συμφέρον του Λαού της Κέρκυρας που δεν πρέπει να αποτελεί μόνιμα το εξιλαστήριο θύμα των συμφερόντων και της ανικανότητας που μέχρι σήμερα ζει και βασιλεύει σε αυτόν τον τόπο.