ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Κέρκυρα 20/12/2010

Του Μάριου Άνθη

μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ

Χαιρετίζουμε, για μια ακόμα φορά, τον μεγάλο και σκληρό αγώνα των εργαζομένων στο Δήμο, που γίνεται για να «κερδίσουν» τα αυτονόητα για κάθε εργαζόμενο, δηλ. τις δεδουλευμένες και όλες τις νόμιμες απολαβές τους. Στον απεργιακό αγώνα τους εκφράζεται η συμπαράσταση ολόκληρης της εργαζόμενης τάξης της Κέρκυρας, σηματοδοτείται – επίσης - η εργατική ενότητα και η αλληλεγγύη, έννοιες που στις εποχές που ζούμε αποχτούν νέα αξία και νέο περιεχόμενο.

Όμως και ολόκληρη η τοπική κοινωνία κατανοεί το δίκιο αυτού του αγώνα, καθώς μέρες γιορτινές, τόσες και τόσες οικογένειες βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση. Ο κάθε εργαζόμενος ξεχωριστά, σε όποιο κλάδο και αν ανήκει, σκέπτεται ότι αύριο μπορεί να είναι στην ίδια θέση, να είναι η δική του σειρά.

Επιπλέον οι μικρές τοπικές επιχειρήσεις κατανοούν την κατάσταση, αφού με απλήρωτο ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων, δέχεται σοβαρό πλήγμα και ο δικός τους τζίρος, σε μια περίοδο κρίσης και ανέχειας.

Είναι γεγονός ότι τα σκουπίδια γύρο μας σχηματίζουν βουνά. Όμως για όλα αυτά υπάρχουν ευθύνες και αυτές πρέπει να αποδοθούν εκεί που ανήκουν και σίγουρα όχι στους εργαζόμενους, που άλλωστε με το προσωπικό ασφαλείας προλαβαίνουν καταστάσεις. Εμείς που (με την ευκαιρία που μιλάμε για σκουπίδια) εδώ και καιρό αναφερόμαστε σε σχετικά θέματα, έχουμε πει μεταξύ άλλων ότι η παγιωμένη μέθοδος της τοπικής εξουσίας να «κρύβουμε τα

 σκουπίδια του σπιτιού κάτω από το χαλί» δεν αποτελεί λύση.

Τώρα τα σκουπίδια είναι βουνά και δεν χωράνε κάτω από κανένα χαλί. Τώρα η Κέρκυρα έγινε Νάπολη. Εκεί οδήγησε η διαχείριση της εξουσίας στην πόλη της Κέρκυρας και ευρύτερα, από αυτό το σύστημα που εμείς έχουμε προσδιορίσει ως μπλοκ εξουσίας. Αυτά που συμβαίνουν τώρα αποτελούν το τραγικό φινάλε τους, καθώς σε λίγες μέρες παραδίδουν και μπαίνουμε σε μία νέα περίοδο που περιμένουμε να δούμε, τα πρώτα σημάδια της.

Τρείς βασικές σκέψεις γύρω από τα γεγονότα:

1) Σήμερα οι εργαζόμενοι μετά από απόφαση συνέλευσής τους πραγματοποίησαν μαζική παράσταση διαμαρτυρίας εντός και εκτός της Εθνικής Τράπεζας καθώς εκεί βρίσκονται δεσμευμένα χρήματα του Δήμου. Ήταν μία σημαντική και ριζοσπαστική στιγμή για ολόκληρο το εργατικό κίνημα της Κέρκυρας. Σχετικά με το ουσιαστικό θέμα, που βρίσκονται δηλαδή τα χρήματα, ποιους έχει εξοφλήσει και πως η Δημοτική αρχή τη πρόσφατη περίοδο, που πήγε η τελευταία δόση των ΚΑΠ, έχουν ακουστεί και λεχθεί, αυτές τις ημέρες, πολλά. Ένα μέρος της αλήθειας μπορεί να αποκαλυφθεί και ένα άλλο μέρος της είναι πιθανό να συγκαλυφθεί από το πολυπλόκαμο μπλοκ εξουσίας που βρίσκεται παντού.

Οι εργαζόμενοι πάντως οφείλουν να προσπαθήσουν να βγει η αλήθεια, για να περιορίσουν τον κίνδυνο επανάληψης ίδιων φαινομένων στο μέλλον. Σε κάθε – όμως – περίπτωση, είναι ξεκάθαρο ότι η Δημοτική αρχή βαρύνεται με το σύνολο των πολιτικών ευθυνών, για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί τα Χριστούγεννα του 2010, για το μπάχαλο, για τους απλήρωτους εργαζόμενους, για αυτή την ιδιότυπη δημοτική στάση πληρωμών και χρεοκοπία και τέλος για τα βουνά των σκουπιδιών. Αυτό γιατί όφειλε ο Δήμος να έχει μεριμνήσει, να έχει προβλέψει για τα νόμιμα, να έχει προειδοποιήσει- έστω- και να μην έχει αφήσει τους εργαζόμενους έκθετους, στο «έλεος των ΚΑΠ» λες και οι εργαζόμενοι αποτελούν την τελευταία τρύπα του ζουρνά. Η πολιτική τους ευθύνη είναι, λοιπόν, ολοκληρωτική και το συμπέρασμα αυτό είναι αντικειμενικό.

2) Όπως φαίνεται, ούτε η τρομοκρατία, ούτε τα «παπαγαλάκια» μπορούν να διασπάσουν την ενότητα των απεργών που ζητούν να πληρωθούν άμεσα, τώρα. Αυτό είναι το ξεκάθαρο αίτημα. Τα περί ΚΑΠ και πότε θα έρθουν, είναι προβλήματα που οφείλουν να λύσουν κάποιοι άλλοι και όχι οι εργαζόμενοι του Δήμου Κερκυραίων.

Οι εργαζόμενοι μπορούν με τους αγώνες τους να πιέσουν, δεν μπορούν όμως ούτε να λύνουν ούτε να εξαρτώνται από τα προβλήματα της διαχειριστικής εξουσίας. Δουλεύουν και πρέπει να αμείβονται. Τελεία και παύλα.

3) Η ΕΝΑΚ πήρε μια ξεκάθαρη, δημόσια θέση, εξαρχής στο πρόβλημα. Άμεση πληρωμή, εργατική ενότητα, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη και σεβασμός στο Σωματείο εργαζομένων και στις διαδικασίες της κυρίαρχης Συνέλευσής του. Αποτελεί πολιτική παρατήρηση ότι σε διαφορετική κατεύθυνση έχει κινηθεί κατά το προηγούμενο διάστημα το ΠΑΜΕ. Η έκφραση συμπαράστασης και η συμμετοχή είναι θεμιτές και επιβεβλημένες. Είναι όμως εντυπωσιακή και ακατανόητη η «επιμονή» του ΠΑΜΕ να ενσωματώσει τον χώρο και το σωματείο εργαζομένων του Δήμου, κάτι που φάνηκε έντονα στην απεργιακή συγκέντρωση στις 15/12 αλλά και στη συνέλευση στο Δημοτικό θέατρο, γεγονός που προκάλεσε δυσφορία στους εργαζόμενους.

Και είναι πολιτικά ακατανόητη αυτή η επιμονή, και αντιλειτουργική και αχρείαστη, καθώς εδώ υπάρχει ένας εργατικός αγώνας με σωστό διεκδικητικό πλαίσιο, με ενότητα και ισχυρές αγωνιστικές εκδηλώσεις. Όλα αυτά προκαλούν ερωτηματικά. Όμως και το πολιτικό πλαίσιο που ανακοίνωσε εδώ και μία βδομάδα το ΠΑΜΕ σχετικά με το θέμα, δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Η επικέντρωση του προβλήματος στους ΚΑΠ που δεν έρχονται, στην κυβέρνηση που δεν στέλνει τους ΚΑΠ και στερεί πόρους από την αυτοδιοίκηση, είναι γνωστές διατυπώσεις αλλά γενικόλογες. Κυρίως χωρίς ουσία, χωρίς να συσπειρώνουν στο βασικό αίτημα, αποσπασματικές και αποπροσανατολιστικές από την πραγματικότητα, αφού δίνουν την δυνατότητα σε διάφορους υπεύθυνους να κρυφτούν πίσω από αυτές τις διαπιστώσεις και να παρουσιαστούν ως όψιμοι αντικυβερνητικοί και θύματα των δύσκολων εποχών. Εμείς, απλά, τονίζουμε ότι οι παλιές ημέρες πέρασαν. Μαζί τους πέρασαν και οι παλιές καταστάσεις και τα παλιά παιγνίδια.