ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης. Ο χαρακτήρας τους είναι έντονα πολιτικός και στο αποτέλεσμά τους θα αποτυπωθεί το εάν η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας θα συνεχίσει την επίθεσή του ή θα βγει από τη μάχη αυτή αδυνατισμένο, αν θα εκφραστεί η οργή μας σε αριστερή κατεύθυνση με ενισχυμένες τις τάσεις αμφισβήτησης του συστήματος που γεννιούνται στην κοινωνία.

Για το λόγο αυτό πρέπει να καταδικαστούν οι υποψήφιοι της ιερής συμμαχίας κεφαλαίου – τραπεζιτών – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και να ενισχυθούν οι δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στην «τρόικα» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, για να ανατραπεί το μνημόνιο και όσοι το στηρίζουν.

Οι εκλογές γίνονται σε μία στιγμή όπου η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης μαστίζει τον πλανήτη. Η αυξανόμενη δυσκολία διαχείρισης της από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δημιουργεί ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκφράζονται με οικονομικούς πολέμους για τον έλεγχο των αγορών και επισύρουν τον κίνδυνο νέου κύκλου τοπικών πολεμικών συγκρούσεων.

Η κρίση του συστήματος στο εσωτερικό της ευρωζώνης εντείνει την ανισομετρία των χωρών της, απειλεί τη συνοχή της και ως εκ τούτου προέκυψε και επιβλήθηκε ένας νέος συμβιβασμός που συγκεκριμενοποιήθηκε με το Μηχανισμό Στήριξης για τον περιορισμό των χρεών και ελλειμμάτων σε μια προσπάθεια αποφυγής της πτώχευσης κρατών της ευρωζώνης και της υποτίμηση του ευρώ.

Με άλλοθι την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους η κυβέρνηση Παπανδρέου μπήκε στο μηχανισμό στήριξης και ο ελληνικός λαός βιώνει την τριμερή κατοχή της Ευρωπαικής Επιτροπής, της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Το καθεστώς «επιτήρησης» προκειμένου να παρέχει πιστώσεις επέβαλλε το Μνημόνιο, που καταργεί κάθε έννοια δικαιώματος και δημοκρατίας για τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Οι κεφαλαιοκράτες απαντούν στην πτώση των ποσοστών κέρδους βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζόμενων με τη δραματική χειροτέρευση αμοιβών και όρων εργασίας. Ταυτόχρονα, βρίσκουν διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά του τοποθετώντας τα σε κρατικά ομόλογα και απαιτώντας την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων για να εξασφαλιστούν τα κεφάλαια και τα κέρδη τους. Το κεφάλαιο έχει δώσει απάντηση στην κρίση και κάνει αυτό που είναι σύμφωνο με τα συμφέροντά του. Φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα για να διατηρήσει τα προνόμιά του. Βαφτίζει το ταξικό του συμφέρον «εθνικό συμφέρον» και βάζει τα κόμματά και την κυβέρνησή του να εφαρμόσουν την πιο επιθετική αντεργατική πολιτική. Αξιοποιεί τα όργανά του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να καθηλώσει στην αδράνεια τους εργαζόμενους και να εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη. Εντείνει την καταστολή απέναντι στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία γενικότερα, αξιοποιώντας κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς.

Η αρπάγη του δημόσιου πλούτου και του εργατικού εισοδήματος, η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, η πτώχευση και η προλεταριοποίηση μικρών και μεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών είναι και θα είναι η πραγματικότητα της χώρας στο εξής για πολλά χρόνια. Η χώρα βρίσκεται σε διαρκή επιτήρηση από την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το ΔΝΤ, βρίσκεται δηλαδή επί της ουσίας σε καθεστώς πτώχευσης και οι πιστωτές της υπαγορεύουν τους όρους για τη συνέχιση της πίστωσης. Προκειμένου να παρέχουν νέες πιστώσεις απαιτούν περεταίρω λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων, αναίρεση όλων των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, εκποίηση του κοινωνικού πλούτου της χώρας (λιμανιών, συγκοινωνιών, ολόκληρων περιοχών)

Έτσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη ΝΔ και ΛΑΟΣ, κατακρεουργεί τα εργατικά δικαιώματα με τη μείωση μισθών και συντάξεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και προσφέρει στους κεφαλαιοκράτες το χαμηλό εργατικό κόστος που έχουν ανάγκη για να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους. Ληστεύει τους εργαζόμενους με την άγρια φορολόγηση, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση στις συντάξεις, τη στέρηση πόρων για την ικανοποίηση των αναγκών σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες για να συμμορφωθεί προς τις απαιτήσεις των ελλήνων και ξένων κεφαλαιοκρατών – δανειστών.

Η επίλυση οποιουδήποτε άμεσου προβλήματος των εργαζομένων και του λαού γενικότερα συναρτάται από την αστική τάξη και το κράτος της με το πρόβλημα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, της ανόδου της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και της μείωσης των ελλειμμάτων. Κατά συνέπεια, η άμεση ικανοποίηση των οικονομικών αιτημάτων των εργατοϋπαλλήλων και των μικρών και μεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών (εργασία, αξιοπρεπείς αποδοχές, μισθοί και συντάξεις, μείωση του χρόνου εργασίας και του εργάσιμου βίου, διαγραφή ή ρύθμιση χρεών, δυνατότητα δανεισμού με μικρά επιτόκια κλπ.) εξαρτάται από τη μονομερή διαγραφή ή τη συνέχιση της εξυπηρέτησης του χρέους. Με τα σημερινά οικονομικά και δημοσιονομικά δεδομένα, η ακολουθούμενη πολιτική αυξάνει συνεχώς το χρέος, ακυρώνει οποιαδήποτε δυνητική αναπτυξιακή παρέμβαση του κράτους, καθιστά όνειρο θερινής νυκτός την περιλάλητη «παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», διευκολύνει την οικονομική λεηλασία του δημόσιου πλούτου από τους Έλληνες και ξένους δανειστές, και επιταχύνει την πτώση του βιοτικού επιπέδου του λαού δημιουργώντας τις συνθήκες για τη νέα κρίση υπερσυσσώρευσης. Επειδή, ακριβώς, απάντηση στο βασικό πεδίο της καπιταλιστικής κερδοφορίας με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους δεν υπάρχει. Γι’ αυτό όλοι οι αστοί οικονομολόγοι μιλούν για δυσεπίλυτο πρόβλημα που θα ναρκοθετεί την πορεία του καπιταλισμού, και μάλιστα του υπεραναπτυγμένου, για χρόνια.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Πέρα από τις οποιεσδήποτε διαφορές τους κυβέρνηση και αστικό πολιτικό προσωπικό υψώνουν κοινό μέτωπο κατά των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν ανέδειξαν τις θέσεις των εργαζομένων. Ταυτόχρονα μέσα από τους αγώνες αναδείχτηκαν τα προβλήματα που δημιούργησε και δημιουργεί η χρόνια αστική επιρροή μέσω της ρεφορμιστικής αντίληψης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γίνεται ολοφάνερο ότι ο ρεφορμισμός που κυριάρχησε στις γραμμές του είναι αναποτελεσματικός είτε στη συναινετική του μορφή είτε στην αγωνιστική του εκδοχή, και αδυνατεί ακόμα και να περισώσει τις στοιχειώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων. Η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά και πολλών δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων λειτουργούν ως μακρύ χέρι των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους στο εργατικό κίνημα. Οδηγούν σε εκφυλισμό τις όποιες συλλογικές διαδικασίες και με την κυριαρχία των εργοδοτικών συνδικαλιστών προσπαθούν να αδρανοποιήσουν πλατιές μάζες εργαζομένων. Η λύση για όλα αυτά σε βρίσκεται ούτε σε λογικές απόλυτης περιχαράκωσης, του τύπου ΠΑΜΕ, ούτε στη συνδιαχειριστική λογική που κυριαρχεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη απάντηση βρίσκεται στον πλατύ συντονισμό σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, στη βάση των προβλημάτων των εργαζομένων και την έναρξη μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα με στόχο την ανατροπή αυτής της κατάστασης και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

Στα πλαίσια της ολόπλευρης επίθεσης του κεφαλαίου επιλέγονται ριζικές τομές για τη διάρθρωση του κράτους. Προκρίνεται η ισχυροποίηση των δομών του και η διαμόρφωση ενός ισχυρού, επιτελικού κεντρικού κράτους, που θα έχει την ευθύνη για τη χάραξη της εξωτερικής και της κεντρικής εσωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Παράλληλα μεταφέρονται αρμοδιότητες στις Περιφέρειες και στους Δήμους, οι οποίοι θα λειτουργούν ως σχετικά αυτόνομοι κόμβοι στα πλαίσια των κρατικών και ευρωπαϊκών δομών. Οι ΟΤΑ θα λειτουργούν με βάση καθαρά ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε συνεργασία με το τοπικό και όχι μόνο κεφάλαιο, αναλαμβάνοντας του τομείς της κοινωνικής πρόνοιας, της παιδείας και της υγείας, με μειωμένη, όμως, κρατική ενίσχυση, μεταφέροντας σημαντικότατο μέρος του κόστους στους εργαζόμενους.

Το βασικό χαρακτηριστικό της μεταρρύθμισης είναι η ανακατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τοπικού και περιφερειακού κράτους, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στο σχεδιασμό και την εφαρμογή του αναπτυξιακού μοντέλου του ελληνικού καπιταλισμού και ευνοϊκότερες συνθήκες για το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο. Η προσπάθεια αυτή ακολουθεί πλήρως το μοντέλο λειτουργίας της τοπικής διοίκησης στην Ε.Ε. και εντάσσεται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της εμπλοκής της χώρας με το συγκεκριμένο ιμπεριαλιστικό μηχανισμό.

Κύριες πλευρές της μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη» είναι η αντιδραστική αναδιάρθρωση του αστικού κράτους σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, η προσπάθεια απάντησης του συστήματος στην κρίση όσον αφορά βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής σε θέματα οικονομίας, εργασίας και καταστολής, η ανασυγκρότηση και θεσμική θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και η εντατικότερη εκμετάλλευση του αστικού χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο «Καλλικράτης» φιλοδοξεί να αποτελέσει μοχλό ενός συνολικότερου επανασχεδιασμού του κράτους για τη συγκρότηση ισχυρών διοικητικών ενοτήτων, που θα διαμορφώνουν οικονομίες κλίμακας με στόχο την καπιταλιστική διαχείριση και τη δημιουργία προϋποθέσεων τοπικής ανάπτυξης και αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, η περαιτέρω ερήμωσης της υπαίθρου και η ανισομετρία μεταξύ φτωχών και πλούσιων περιφερειών αποτελούν πτυχές του σχεδίου αυτού. Προτεραιότητές του αποτελούν οι απολύσεις εργαζομένων στις επιχειρήσεις των ΟΤΑ και στις νομαρχίες. Παράλληλα τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια εξακολουθούν να εκλέγονται με συστήματα που πριμοδοτούν τον πρώτο συνδυασμό με περισσότερες έδρες κάνοντας όσο το δυνατόν δυσκολότερη τη συμμετοχή στο συμβούλιο μικρότερων συνδυασμών. Με τον τρόπο αυτό θωρακίζεται η τοπική διοίκηση από την παρέμβαση στις αποφάσεις του λαϊκού παράγοντα.

Υπό αυτή την έννοια Μνημόνιο και «Καλλικράτης» πάνε μαζί. Με το ένα διαμορφώνεται το πεδίο, οικονομικός και πολιτικός τόπος, όπου το άλλο θα εφαρμοστεί.

Δεν υπερασπιζόμαστε το προηγούμενο μοντέλο των κομματικών αυτοδιοικητικών παραγόντων. Παρά τα φληναφήματα περί ενίσχυσης της τοπικής αυτοδιοίκησης και περί «πράσινης ανάπτυξης» που καλλιεργούνται από το κυβερνητικό κέντρο εμείς δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο του «Καλλικράτη» που διαμορφώνει ένα κράτος πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο. Θεωρούμε καθοριστικό παράγοντα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής μας την έκβαση της ταξικής πάλης στην ελληνική κοινωνία. Για το λόγο αυτό δίνουμε και βαρύτητα στην ενεργό συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της περιοχής με επιτροπές αγώνα, με άμεση δημοκρατία αλλά και με απλή αναλογική σε όλες τις αρχαιρεσίες. Η συμμετοχή και δραστηριοποίηση όλων μας είναι και ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε απο τη σκοπιά του κόσμου της εργασίας.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Σε όλα αυτά που μας ετοιμάζουν σε όλους τους τομείς της ζωής μόνη απάντηση αποτελεί η ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, οι τράπεζες και οι καπιταλιστές. Απέναντι στη φτώχια, την ανεργία, την υποαπασχόληση, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, την υπενοικίαση εργαζομένων και συνολικά την εξαθλίωση που μας οδηγούν, έχουμε να προτάξουμε τους μαζικούς ενωτικούς αγώνες στη βάση των προβλημάτων μας για την ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Στην πάλη αυτή βρισκόμαστε μαζί με συναγωνιστές και συντρόφους διαφορετικών ρευμάτων και αντιλήψεων. Με όλους μοιραζόμαστε τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, την αγωνία για το μέλλον και τον προβληματισμό για την αναζήτηση λύσης από το αδιέξοδο όπου μας οδηγεί η αστική τάξη. Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε προτείνοντας άμεση απάντηση – πολιτική πρόταση που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού.

Το δίλημμα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: ή θα καταβαραθρωθούν οι όροι ζωής μας συνολικά ή οι κεφαλαιοκράτες – πιστωτές θα χάσουν τα κεφάλαιά τους και θα στερηθούν την ιδιοκτησία τους. Πολιτική λύση που υπηρετεί τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα μπορεί να υπάρξει μόνο με απαλλοτρίωση κεφαλαίων και επιχειρήσεων, δηλαδή με την απώλεια μέρους της ιδιοκτησίας των καπιταλιστών.

Καλούμε σε ενότητα όλους όσους παλεύουν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού, ανεξάρτητα από τις ιστορικές τους αφετηρίες και ανεξάρτητα από το δρόμο που επιλέγουν για την εκπλήρωση των σκοπών τους, στη βάση ενός προγράμματος «έκτακτης ανάγκης»

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

 Ανατροπή του αντεργατικού προγράμματος σταθερότητας και του μνημονίου

 Άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους

 Έξοδος απ’ την ΟΝΕ και την ΕΕ, αποδέσμευση απ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς – μηχανισμούς όπως είναι το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κ.α.

 Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών, των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων επιχειρήσεων και λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο

 Χωρισμός κράτους – εκκλησίας, από-υπαλληλοποίηση των ιερέων και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, δήμευση της εκκλησιασιτκής περιουσίας

 Χάρισμα – διαγραφή των χρεών για την πρώτη κατοικία σε όλους τους εργαζόμενους

 Ρύθμιση των χρεών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις χάρισμα – διαγραφή χρεών στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που το εισόδημά τους βρίσκεται στα όρια της φτώχειας

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

 Εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή πτωχεύουν, δήμευση των περιουσιών των ιδιοκτητών του ή συνέχιση της λειτουργίας τους με εργατικό έλεγχο

 Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του συνδικαλιστικού κινήματος για αύξηση στα μεροκάματα, στις συντάξεις, στους μισθούς, 7ωρο-35ωρο-5ήμερο, ασφαλιστικά δικαιώματα, δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια για όλους, Έλληνες και μετανάστες. Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργάτες, ανεξάρτητα έθνους, θρησκείας και χρώματος.

 Απαγόρευση των απολύσεων.

 Ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους τους μετανάστες χωρίς «χαράτσι»

 Εγγυημένος βασικός μισθός για όλους τους εργάτες γης -κτηνοτροφικών μονάδων και ένταξή τους στο ΙΚΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

 Τιμωρία όλων όσων συνέβαλαν στη διασπάθιση, στην κακοδιαχείριση, στην κλοπή του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου πλούτου (πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί υπάλληλοι και στελέχη)

 Διάλυση όλων των ειδικών μονάδων της αστυνομίας (ΜΑΤ, ομάδα Δ κ.τλ.)

 Τιμωρία όσων έχουν εμπλακεί σε βιαιοπραγίες σε βάρος του κινήματος (π.χ. περίπτωση ζαρντινιέρας, δολοφονία Τεμπονέρα),

 Επιστροφή όλων των στρατευμάτων από αποστολές στο εξωτερικό, διάλυση του μισθοφορικού στρατού.

Η δική μας πολιτική πρόταση δεν απευθύνεται στην κυβέρνηση – στην όποια κυβέρνηση – για να την υλοποιήσει ή στις όποιες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για να την υιοθετήσουν, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι «κυβερνητική πρόταση» στη βάση του υπάρχοντος πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Πρώτα απ’ όλα απευθύνεται στο κίνημα, στον κόσμο της εργασίας και της Αριστεράς, για να τη διεκδικήσει, να αγωνιστεί γι’ αυτήν, να την επιβάλλει. Είναι μια πρόταση δυναμική, στενά συνδεδεμένη όχι κυρίως με το σημερινό συσχετισμό, τη σημερινή κατάσταση του κινήματος και της Αριστεράς, αλλά με τις τάσεις ριζοσπαστικής αλλαγής τους, ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, αλλαγής του χάρτη στην Αριστερά, επαναθεμελίωσης του κομμουνισμού.

Η δική μας πολιτική πρόταση έχει ως ορίζοντα και στρατηγικό στόχο την ανατροπή της αστικής κυριαρχίας και την κοινωνική απελευθέρωση. Όσο κι αν οι σημερινοί συσχετισμοί δεν κάνουν άμεσα εφικτή μια τέτοια λύση, όσο κι αν αυτή η προοπτική έχει κατασυκοφαντηθεί, αποτελεί – στο βαθμό που θα επαναθεμελιωθεί με βάση τη σύγχρονη πραγματικότητα – τη μοναδική εναλλακτική συνολική πολιτική απάντηση προς τη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη μοναδική βιώσιμη αντίπαλη προς τον κόσμο του κεφαλαίου πρόταση εξουσίας, και μάλιστα μια πρόταση περισσότερο αναγκαία και ρεαλιστική (από οικονομικοκοινωνική άποψη) από ποτέ. Αυτή η πολιτική πρόταση αγκαλιάζει το τοπικό, το πανελλαδικό, το πανευρωπαϊκό, το παγκόσμιο.