Κριτήρια επιλογής «επαγγελματιών»

Του Θανάση Νικολαΐδη  

ΤΑ παράτησαν λόγω εκλογών. Έχουν δουλειά οι πολιτικοί μας. Δεν τη βρήκαν, την είχαν. Μόνο που για λίγο την παραμέλησαν, παρατηρώντας (από μακριά) την Ελλάδα που ανάσαινε βαριά. Πέρασε η μπόρα (πριν ξεσπάσουν άλλες), βρήκαν τον ρυθμό τους και ξαναζούν το όνειρο της επανεκλογής. Ποιος πρωτοβγαίνει στο «γυαλί» κι ας φοβούνται τις δημόσιες εμφανίσεις. Πότε ρίχνουν προεκλογικούς λόγους στα καφενεία κι ας φοβούνται τη…ταβέρνα.

ΤΑ παραπάνω απαιτούν χρήμα. Δεν το’ χουν και το βρήκαν. Δεν ίδρωσαν, το πρόσφεραν στον εαυτό τους, συνολικά, συντεχνιακά και η μισή ντροπή (απρόσωπη, απροσδιόριστη) δική τους. Χρήμα κομματικό άφθονο μες τη μαυρίλα της ανέχειας που οδηγεί πολίτες ακόμα και στην αυτοκτονία. Το’ φτιαξαν νόμιμο (το χρήμα) με την ψήφο τους και δεν τους πιάνεις. Όπως δεν έπιασες τους διαχειριστές τύπου Τσουκάτου και περιμένεις. Άλλοτε το σκόρπιζαν με τυπωμένο το βιογραφικό και τη φάτσα τους σε χαρτί πολυτελείας. Άρα, σήμερα που πάμε να εξευρωπαϊστούμε εκλογικά περιορίζοντας την κομματική καφρίλα, είναι καιρός για…επιστροφές, όπως .....

προτείνει (καλώς) ο κ. Καρατζαφέρης.

ΚΟΜΜΑΤΑ μικρά, μεγάλα, μέτρια κι άλλα που θα μικρομεγαλώσουν, ωστόσο, μας αφήνουν αδιάφορους και σε απόσταση ασφαλείας απ’ τους παρατρεχάμενους των κομματαρχών και των υποψηφίων. Κι αφού βγάλαμε συμπεράσματα για την…αντρειοσύνη των «διαγραμμένων»-ικετών με την ουρά στα σκέλη, για τη συνέπεια των αρχηγών με τις μισοανοιγμένες αγκαλιές να τους δεχτούν, αφού διαπιστώσαμε την επιμονή των κομμάτων στις…αρχές τους, καιρός για ζητήματα πρακτικής φύσεως.

ΤΟΥΣ κόβουμε τη φόρα προεκλογικά, για να μην τους κληρονομήσουμε μετεκλογικά. Καταψηφίζουμε τους λαλίστατους στα κανάλια ή απαιτούμε το «πόθεν έσχες» τους στο ίδιο ή στο διπλανό «παράθυρο» όσο…λαλούν χύνοντας δάκρυα για την Ελλάδα που «αγαπούν», για τη φτωχολογιά που υποφέρει, για το δράμα που βιώνουν δίπλα στον πολίτη. Τι άλλο; Τις καταθέσεις τους στην (ελληνική-στην ελβετική πού να τους πιάσεις) τράπεζα για «ώρα ανάγκης».

ΤΙ άλλο κριτήριο να βάλουμε για την καταψήφιση (κ. μαύρισμα), μιας που δεν υπήρξαν αποκλεισμοί με ενδοκομματικές λειτουργίες; Το στρατιωτικό (για τους άνδρες). Να δούμε τη λίστα των φυγόστρατων και αναλόγως να πράξουμε. Πόσοι, ποιοι και γιατί δεν υπηρέτησαν, πότε, πώς και πόσο την εξαγόρασαν.

ΤΕΛΟΣ, τους γόνους κι απογόνους επαγγελματιών της πολιτικής που μας τους λανσάρουν με τέχνη και επιμελώς αδιάφοροι. Φεύγουν αυτοί, έρχονται τα παιδιά τους και μόνο η κάθαρση δεν λέει να σκάσει μύτη.